Gear Of Worlds. เรื่องรวมมิตรของ 18 โลกวิปริต

ปฐมบท



ในวันที่ 15 เดือนมกราคม ค.ศ. 3105  วันนี้ก็ยังเป็นวันปรกติที่จะต้องดำรงชีวิตอยู่ในโลกเน่าๆซึ่งมีแต่สงครามทุกหย่อมหญ้า  ในฐานะทหารอาสาที่ตกลงปลงใจมาเข้าร่วมสงครามเพราะแค่ต้องการอาหารสามมื้ออย่าง โช หรือชื่อเต็มๆคือ โคซากิ  เซ็นฟอร์ส  รีโคลวเวอร์ ลูกครึ่งญี่ปุ่น-อังกฤษ-อเมริกาที่ไร้บ้านไร้ญาติมิตรนั้นไม่มีความเห็นใดๆนอกซะจากการทดลองเพิ่มศักยภาพของร่างกายและความแข็งแกร่งของจิตใจตามหลักสูตรการทดลองที่เขาได้จัดไว้ให้

อาจจะมีคนสงสัยบ้างเรื่องสงคราม  เพราะฉะนั้นจะขออ้างอิงประวัติศาสตร์แบบย่อมาให้ได้รับฟังถึงสถานะภาพจากอดีตถึงปัจจุบัน

ในปัจจุบันนั้นโลกได้แต่แยกและแบ่งอำนาจออกเป็นประเทศของตัวเองจำนวนมากมายหลังผ่านสงครามโลกครั้งที่ 3 ในสมัย ค.ศ. 2025  

หลากหลายประเทศที่มีพลังอำนาจด้านเทคโนโลยีและอำนาจสงครามแยกตัวจากสภาโลกขื้นเป็นประเทศเอกราชและเริ่มบุกจู่โจมล่าอณาเขตจากประเทศใกล้เคียงอย่างป่าเถื่อนเหมือนสมัยเครื่องจักรไอน้ำยังถูกนำมาใช้อย่างเฟื่องฟู

เมื่อมีประเทศแรกนำเป็นแกนหลักในการก่อกบฏกับสภาโลก  ย่อมต้องมีประเทศที่ทำตาม  จากระบบแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นด้านการเมืองและเศรษฐกิจกลับกลายเป็นระบบสงครามอย่างป่าเถื่อนนับจากวันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 2025 ที่ผู้นำประเทศเกาหลีหนือยิงเป่าสมองผู้นำเกาลีใต้กับญี่ปุ่นเละกลางที่ประชุมสภาโลก

สงครามแพร่กระจายไปทั่วโลก  แม้ประเทศมหาอำนาจอย่างอเมริกาจะพยายามทำท่าประนีประนอม  แต่กลับฟิวล์ขาดเล่นใช้ระเบิดปูพรมใส่ใต้หวันที่บุกรุกเข้ามาในทางตอนใต้ของประเทศ

หลังจากนั้นก็ตีกันไปตีกันมา  เศรษฐกิจโลกล่มสลายอย่างถาวร

ผู้คนทั่วโลกที่เคยมีประชากรณ์กว่า 7,000 ล้านล้านคนนั้นกลับล้มตายเป็นใบไม้ร่วงด้วยภัยสงครามและการขาดแคลนอาหารกับเครื่องยังชีพภายในเวลาเพียง 50 ปี  ทำให้ปัจจุบันนั้นโลกที่เคยมีประชากรณ์ถึงเจ็ดพันล้านล้านกลับมีไม่ถึง 0.002%

ในปัจจุบันแม้เทคโนโลยีด้านสงครามจะมีการพัฒนาจนถึงขั้นเหมือนกับยกนิยายแฟนตาซีไซไฟมาตั่งไว้ในโลกจริง  อย่างเช่นมีตัวหุ่นยักต่อยตีกันไปมา ปืนเลเซอร์ ระเบิดมิติ หรือการวิจัยของอณาจักรโซเวียสที่คืนชีพขึ้นมาหลังจากรัสเซียไล่ล่าอณานิคมเรื่องการใช้ 'พลังจิต' โดยใช้ครื่องมือช่วยเหลือนั้นก็ยังมีให้เห็นเป็นเรื่องปรกติ

ในสายตาของเขาแล้วมันก็ไม่เห็นแปลก  เพราะนับตั่งแต่ในยุคปี ค.ศ. 2010 เป็นต้นมานั้นโลกมีการพัฒนาเทคโนโลยีต่างๆมากมายเพื่ออ้างว่าอำนวยความสะดวก  แต่ในสายตาของคนรุ่นหลังนั้นกลับมองเห็นว่ามันเอาแต่สะดวกมากกว่า

เทคโนโลยีมากมายหลายด้านถูกพัฒนาขึ้นอย่างล้ำหน้า  แต่ผู้คนกลับแช่แข็งโดยไม่มีการพัฒนาจิตใจทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำด้านจิตใจของมนุษย์  และความเหลื่อมล้ำนี้เองที่ทำให้โลกต้องตกอยู่ในกลียุคแห่งสงครามครั้งใหม่ที่กินระยะเวลายายนานร่วมศัตวรรต

แต่เรื่องนั้นน่ะช่างมันก่อนเถอะ....มาพูดถึงสถานะในตอนนี้กันดีกว่า

ในโลกนี้มีขั้วอำนาจที่รอดจากการทำลายล้างของสงครามอยู่ 3 ขั้วอำนาจ ที่รอดแน่ๆคืออเมริกาซึ่งเป็นจ้าวแห่งเทคโนโลยีสารพัดชิดบนโลกนับจากอดีตโน่น  ขั้วที่สองคือโซเวียตซึ่งเป็นขั้วอำนาจที่กลืนกินอำนาจจากประเทศอื่นๆมาอย่างมาดแมนแสนเข้มแข็งชนิดแม้แต่เด็กก็จับมาฝึกฝนปรับแต่งให้เป็นทหารฝีมือฉกาจ  และสามคือขั้วอำนาจแห่งเอเชียหรือการรวมตัวกันของประเทศเล็กๆอย่าง ญี่ปุ่น ใต้หวัน กำพูชา ลาว พม่า ไทย และอีกหลายสิบประเทศโดยเสนอตัวเองเป็นกลางที่พร้อมจะช่วยเหลือขั้วอำนาจใดก็ตามที่ต้องการเรื่องเสบียงและปัจจัยอื่นๆ  แต่จะไม่สนับสนุนด้านสงครามและความรุนแรง

ในปัจจุบันนั้นโชเป็นทหารฝึกหัดอยู่ในโซเวียตนับตั่งแต่จำความได้  เป็นทหารอาสาที่อาสาจับปืนฆ่าคนเพื่อแลกอาหารสามมื้อและน้ำดื่มที่ทางกองทัพจัดไว้ให้นับตั่งแต่อายุราวๆ 6-7 ปี

ปัจจุบันยังออกรบอยู่ในเขตแนวชายแดนมาหลายปีจนถูกเรียกตัวเข้าศูนย์บันชาการใหญ่ตอนอายุ 13 เพื่อเข้าร่วมโปรเจคการทดลองฝึกเพิ่มศักยภาพของด๊อกเตอร์สติเพี้ยนกลุ่มหนึ่ง

นับจากนั้นอีกหลายปี  มันราวกับตกนรกทั้งเป็น

เริ่มแรกนั้นทันทีที่เข้ารับการเป็นทหารในกองทัพโซเวียต  ทุกคนจะได้รับแถบปลอกคอหนังซึ่งจะช่วยในการกระตุ้นคลื่นสมองของมนุษย์ทำให้สามารถใช้พลังจิตได้อย่างอิสระ  ซึ่งพลังจิตนั้นแต่ละคนจะต่างกันออกไปตามแต่ละนิสัย  ในบันทึกการวิจัยนั้นได้บันทึกรูปแบบพลังจิตออกเป็น 1,054,740 รูปแบบ  และเมื่อใช้พลังจิตมากขึ้นจนถึงระดับหนึ่งจะสามารถใช้พลังจิตได้โดยไม่ต้องใช้ปลอกคอกระตุ้นซึ่งอยู่ราวๆ ระดับ 5 ขึ้นไป

พลังจิตของเขานั้นทางหน่วยงานพลังจิตได้ตรวจสอบออกมา  มันคือพลังจิตที่แข็งแกร่งซึ่งจัดอยู่ในระดับ R. 4 จากทั้งหมด 5 Range

มันคือ "Hiper Revive." หรือความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายจากความเสียหายที่ได้รับได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพสูงจนน่ากลัว  ความสามารถของมันคือขับของเสียหรือสิ่งที่เป็นพิษต่อร่างกายเช่น ลูกกระสุน สารกัมตรังสี และอีกสารพัดได้ตามต้องการ  ทั้งยังสามารถเปลี่ยนสารพิษหรือไวรัสต่างๆที่เข้ามาในร่างกายให้กลายเป็นสารที่มีคุณประโยชน์ต่อร่างกายแทน  ยิ่งไปกว่านั้นคือหากร่างกายที่ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บถึงขั้นพิการก็สามารถสร้างอวัยวะขึ้นมาใหม่ได้ด้วยตนเองในเวลาเพียงไม่กี่นาที

และด้วยความสามารถนี้เองที่ทำให้โชต้องตกอยู่ในขุมนรกที่เรียกว่า...การทดลอง

ขั้นที่ 1. การวิจัยและการทดลองของพวกด๊อกเตอร์สติเพี้ยนนั้นเริ่มขึ้นการจากทรมานเหล่านายทหารด้วยวิธีการต่างๆนาๆ  เหตุผลเพื่อให้เหล่าทหารเริ่มคุ้นเคยกับความเจ็บปวดต่างๆและสร้างความทนทานหากต้องเผชิญหน้ากับการทรมานเพื่อเค้นความลับจากศัตรูด้วยการทรมานสารพัดรูปแบบไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน

ผลลัพท์จากการทรมานตั่งแต่ 18:00 น. ถึง 06:00 น.  ทหารกว่า 50,000 นายเสียชีวิตในการทดลอง  นายทหารกว่า 30,000 นายสามารถปรับตัวกับการทรมานจนมีชีวิตรอดมาได้พร้อมกับจิตใจและร่างกายที่ตายด้าน  ไร้ความกลัวในการโดนทรมาน 

ขั้นที่ 2. เริ่มขึ้นหลังจากเริ่มทรมานนายทหารอยู่ราวๆ 2 เดือน  ทางนักวิจัยเริ่มให้ทหารที่เข้าร่วมทดลองกินยาบางอย่างแทนการกินอาหารปรกติ

ยาตัวนั้นเป็นยาพิษที่ผสมเข้ากับสารอาหารสังเคราะห์ซึ่งมันจะไปทำลายสมองส่วนอารมณ์และความรู้สึกจนเริ่มทำให้ไม่มีอารมณ์คล้ายๆกับยากดประสาท  แต่ยาพิษตัวนี้จำทำลายเนื้อเยื่อสมองส่วนที่บังคับอารมณ์จนใช้การไม่ได้

โชคร้ายที่เหล่านักวิจัยไม่ได้ตรวจสอบพลังจิตของโช  ซึ่งพลังจิตของเขาสามารถเปลี่ยนคุณสมบัติของยาที่มีฤิทธิ์ไปทำลายอวัยวะสมองให้กลายเป็นสารที่พัฒนาสมองไปด้วยความสามารถของ 'ไฮเปอร์ รีไวเวย์'

ทว่ากลับเกิดปัญหาใหม่  เนื่องจากยาที่ทำลายสมองตัวนี้ถูกใช้เป็นอาหารหลักแทนข้าวและขนมปังทั้ง 5 มื้อ  แม้จะมีสารอาหารครบทั้งห้าหมู่แต่ก็แฝงมาด้วยยาพิษที่ทำลายสมอง  ด้วยความไม่รู้ของโชทำให้เขาใช้พลังจิตเปลี่ยนสารทำลายสมองให้เปลี่ยนเป็นสารพัฒนาสมองทุกครั้งแทนการขับออก  ซึ่งสารพัฒนาสมองตัวนี้เริ่มสะสมในร่างกายมากเกินไปและปรับเปลี่ยนความสามารถทางสมองของโชอย่างรุนแรงในตอนกลางคืนจนสร้างความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในสมองถึง 3 อาทิตย์

หากโชขับพิษนั้นออกบ้างล่ะก็บางทีสมองของเขาอาจจะค่อยๆพัฒนาไปอย่างช้าๆ  แต่เมื่อสารพิษที่สะสมอยู่ในร่างกายมากขึ้นเรื่อยๆมันกลับไปทำให้สมองและร่างกายรับภาระหนักจนฝืนพัฒนาระบบความคิดและพลังจิตของโชอย่างรุนแรงและเร่งด่วน  

คล้ายกับหัวรถไฟที่ใช้ถ่านเป็นเชื้อเพลิง

หากใส่ถ่านในปริมาณที่พอเหมาะจะทำให้รถไฟวิ่งได้พอดี  แต่หากใส่ถ่านมากเกินไปมันจะทำให้รถไฟวิ่งเร็วเกินกว่าที่จะสามารถหยุดได้ด้วยเบรก  และสมองของโชในเวลานั้นก็เหมือนกับหัวรถจักรที่ใส่ถ่านมากเกินไปจนร่างกายเบรกไม่อยู่

ผลลัพท์ในการทดลองคือนายทหารกว่า 300 นายเดี้ยงคาเตียงหลังจากแพ้สารพิษ  ทหารอีก 27,000 นายยังรอดอยู่ในสภาพตุ๊กตาที่ต้องรอคอยคำสั่งจากนายทหารผู้คุมราวกับไร้สมอง  แต่สมองของโชกลับพัฒนาจนสามารถแยกความคิดได้เป็นจำนวนมากซึ่งสามารถคิดเรื่องต่างๆได้พร้อมกันถึง 39,958 เรื่องพร้อมกัน  แต่ต้องแสร้งทำเป็นเหมือนคนไร้อารมณ์ตามนายทหารคนอื่นๆไปเพราะหากรู้ว่ายังมีอารมณ์ความรู้สึกอยู่อาจจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้

ขั้นที่ 3. เริ่มการฝึกฝนต่อสู้และหลักสูตรการเอาตัวรอดธรรมดาในสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนไปโดยทุกคนต้องอาศัยอยู่ในห้องทดลองขนาดใหญ่นับร้อยตารางกิโลเมตรทางใต้ดิน  ทั้งยังให้เรียนรู้เรื่องอาวุธและยุโธปกรณ์ด้านเทคโนโลยีของทางฝ่ายอเมริกาอย่างละเอียด

ผลลัพท์คือทหารกว่า 1,000 เสียชีวิตจากการปรับตัวไม่ทันของสภาพอากาศจำลองที่สลับเปลี่ยนไปมาทุกๆชั่วโมง  ส่วนที่เหลือต่อให้ไม่ตายก็ปางตายพอๆกัน  แต่ผลลัพท์ของโชนั้นกลับเป็นว่าร่างกายมีภูมิต้านทางด้านสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลง  และกำเนิดพลังจิตรูปแบบใหม่ขึ้นหลังจากได้รับยาพิษตลอด 5 เดือนที่ผ่านมา

จากการเข้าศึกษารูปแบบพลังจิตในงานวิจัยของทางทหารนั้นเขาได้พบว่าตนเองกลายเป็นพวกที่มีพลังจิตสองชนิดในตัวคนเดียวซึ่งเป็นกรณีที่หาได้ยาก  และพลังจิตที่ได้รับมานั้นเป็นพลังสายพิเศษที่ดูเหมือนจะมีคุณสมบัติของพลังจิตระดับแร๊งค์ 5 สามชนิด และแร๊งค์ 4 อีกกว่าสิบชนิดผสานกัน

มันคือพลังจิตระดับแร๊งค์ 6 ซึ่งเป็นระดับพิเศษ  มีเพียง 1 ใน 1,000 ล้านล้านคนเท่านั้นที่จะมี  เป็นพลังจิตไร้ชื่อและสามารถใช้ได้มากกว่า 1 ชนิดขึ้นไปซึ่งขึ้นอยู่กับผู้ครอบครองเองว่าจะตั่งชื่ออะไร

และโชเองก็ได้ตั่งชื่อมันเอาไว้ว่า

"Gear Of Minds." หรือ "ฟันเฟืองแห่งความคิด"



หลังจากนั้นก็ผ่านมานานหลายปีจนโชอายุครบ 16 ปี  หลังจากผ่านการฝึกฝนและการทรมานสารพัดรูปแบบจนเกิดภูมิต้านทาน  โชและเพื่อนร่วมโครงการอีกนับพันที่รอดมาถูกเข้าบรรจุหน่วยกวาดล้างพิเศษ

แต่หลังจากวันที่เข้ารับการบรรจุหน่วยกวาดล้างพิเศษเพียงสามวัน  ในวันทีสี่กลับมีเหตุการบิดเบือนทางมิติเกิดขึ้น

ทุกสิ่งทุกอย่างบิดเบี้ยว  คล้ายทุกอย่างมันกลายเป็นภาพที่กำลังหมุนรวมตัวราวกับสีน้ำเข้มข้นหลากหลายสีกำลังหมุนรวมตัวเป็นสีเดียวกัน

มันบิดเบือน  หมุนวน  และหายไป

มันค่อยๆหายไปทีละอย่างๆ พื้นดินกลายเป็นหลุมสีดำค่อยๆดึงดูดเข้าไปราวกับทฤษฏีดวงตาวที่กำลังเกิดแบล๊คโฮล

และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาได้เห็นก่อนที่จะโดนกลืนกินเข้าไปในใจกลางดวงดาว

ใช่...ไม่ผิดหรอก  ร่างกายที่โดนกลืนเข้าไปในใจกลางดวงดาวที่เริ่มกลายสภาพเป็นหลุมดำนั่นพร้อมกับพื้นโลกและผู้คนอีกจำนวนนับร้อยนับพัน

คิดว่าน่าจะตายไปแล้วแท้ๆ...อืม  โดนอย่างงั้นไปไม่ตายก็แปลก

ตายแหงแก๋

แต่ทั้งๆที่เป็นอย่างนั้น.....เขากลับตื่นขึ้นมาพร้อมกับสภาพแวดล้อมที่มีแต่ป่า!!!

ในโลกที่มีแต่ป่าซึ่งหาได้ยากระดับแร่ร์ในโลกกลับมีอยู่ ณ ที่แห่งนี้เต็มไปหมด  คำนวณจากขนาดลำต้นของแต่ละต้นกับความสูงแล้วน่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่า 150 ปีเป็นอย่างต่ำ  ความชื้นในอากาศเองก็มีมากพอที่จะทำให้เกิดราและมอสสีเขียวแผ่ปกคลุมสิ่งก่อสร้างเก่าๆซึ่งน่าจะมีอายุราวๆ 200-1,500 ปีตามหลักการสำรวจโบราณ

....เดี๋ยวนะ?  สิ่งก่อสร้าง?

หันควับไปทางด้านซ้ายมือของตัวเองอีกครั้ง  เขาจ้องมองรายละเอียกของสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ที่มีบางส่วนผุพังจนมีต้นไม่ขนาดใหญ่ยักษ์ทะลุขึ้นมาด้วยสายตากระตุกนิดๆ  สภาพของมันนั้นช่างดูคุ้นเคยจนหนังตาของโชกระตุกงึกๆ

แถมสายตายังเหลือบไปเห็นซากศพโครงกระดูกบางอย่างที่โผล่ออกมาแบบทั้งตัวอยู่บริเวณผิวเปลือกไม้นั่นอีก  แม้จะมีเศษผ้าเล็กๆก็เถอะแต่เครื่องแบบสีขาวคาดดำนั่นมันคุ้นตาตงิดๆ

ถึงจะบอกว่าตัวเองฝึกฝนจนต่อมอารมณ์ที่ไม่ค่อยได้ใช้มันเริ่มตายด้าน  แต่เจอแบบนี้เขาเองก็ต้องเผลอหลุดอารมณ์ออกมาบ้างล่ะ

และแน่นอนว่าคำแรกที่เขาตะโกนก้องคือ.....

"Fu*k!!  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะห๊า!!!!!!"

จะไม่ให้ตะโกนได้ยังไงล่ะ  ในเมื่อโบราณสถานที่เต็มไปด้วยรา มอส และต้นไม้ใหญ่ที่โผล่ทะลุหลังคานั่นมันคือหอบัญชาการหลักของกองทัพสหพันธรัฐโซเวียตที่เขาสังกัตอยู่นะสิเฟ้ย!!! 











---------------------------------------------------------------------------------------------------

นิยายเรื่องแรกนะคร้าบ  ว่ากันง่ายๆคือเอาไอเดียมาจากนิยายอื่นๆมายำรวมมิตรกันตามใจฉัน  ผิดถูกยังไงบอกด้วยละกัน

ปล.  ใครมีข้อเสนอแนะอะไรหรืออยากเอาไอเดียจากเรื่องอะไรมายำก็พอบอกกันได้นะคร้าบ  กระผมเชี่ยวชาญสุดๆเรื่องการยำไอเดียนิยายชาวบ้าน กรั๊ก!ๆๆๆๆ

----------------------------------------------------------------------------------------------------

12/02/2558

tomzacool (@tomzacool) 

วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2558 / 04:11

คุ้นมากๆเลย การเขียนนะ 

ถามจริงเคยเขียนนิยายในDek-d มาก่อนปะเพราะมันคุ้นๆเหมือนในแก็งซ็อมบี้(อันเดท)เลย

จะไม่ให้คุ้นได้ไงล่ะท่าน  ผมนี่และเป็นคนสมัคร ID ของ Dog Undead. และเป็นคนแต่งนิยายเรื่องโลกสัตว์นั่นเองและ (อุส่ามานะนั่งแต่งทั้งวันทั้งคืน  เผลอไปแผลบเดียวโดนไอ้เพื่อนเวรลบทิ้งซะงั้น  ต้นฉบับก็หายเกลี้ยงเพราะคอมโดนไวรัสแดร๊ก  เลยหมดอารมณ์แต่งต่อ)  แต่ตอนนี้ไอดีนั้นผมยกให้เพื่อนร่วมรุ่นไปใช้งานหลังจากมันเล่นลบนิยายผมทิ้ง (ยังเคืองมันอยู่ [ไม่] นิดหน่อย)

ขอบอกเลยนะว่าไอดีนั้นเป็นไอดีส่วนรวมของกลุ่มเพื่อนร่วมรุ่นผมตั่ง 7 คน (เดียวเขียนเดียวลบกันอยู่นั่นแหละ)  จะคาดหวังให้มันแต่งเรื่องยาวจบจบนี่...ยาก

ปัจจุบันมันก็ยังใช้กันมั่วไปหมดไม่รู้ใครต่อใคร  แถมไปๆมาๆยังใช้เป็นไอดีเก็บรวมภาพตัวละครนิยายกันซะเกือบเต็ม

เซ็งฟ่ะ!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------
                  
13/02/2558

อื่ม.....พอกลับไปอ่านดูอีกที  เนื้อหาดูอธิบายไม่ค่อยโดนใจคนเขียนเท่าใหร่แฮะ

เอาไว้เขียนเยอะๆแล้วค่อยมาปรับใหม่ดีกว่า
----------------------------------------------------------------------------------------------------